Σάββατο του Λαζάρου

Ο Χριστός, ως Κύριος της ζωής και του θανάτου, με ένα πρόσταγμά Του επαναφέρει τον Λάζαρο στη ζωή και βεβαιώνει μια βδομάδα πριν τη δική Του ένδοξη Ανάσταση την έγερση όλων των κεκοιμημένων, που θα γίνει στη Δευτέρα Παρουσία.

   Ο Λάζαρος ὑπῆρξε στενὸς φίλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀδερφὸς τῆς Μάρθας καὶ τῆς Μαρίας. Κατοικοῦσε στὴ Βηθανία, 3 χλμ. περίπου ἀνατολικά τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Ἰησοῦς ἀγαποῦσε τὴν οἰκογένεια του Λαζάρου και μάλιστα, ὅταν βρέθηκε στὸ σπίτι τοῦ νεκροῦ Λαζάρου, στεναχωρήθηκε καὶ δάκρυσε.

   Ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς βρισκόταν μακριὰ ἀπὸ τὴ Βηθανία, ὁ Λάζαρος ἀσθένησε. Οἱ ἀδερφὲς του εἰδοποίησαν τὸν Ἰησοῦ γιὰ τὴν κατάστασή του, ὁ Ἰησοῦς ὅμως καθυστέρησε ἐσκεμμένα να πάει στὴ Βηθανία.

   Ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι μαζὶ μὲ τοὺς μαθητές Του, ὁ Λάζαρος ἦταν ἤδη νεκρὸς γιὰ τέσσερις ἡμέρες (Ἰωάννης 11:17). Μόλις ακούστηκε ότι ο Ιησούς πλησιάζει, η Μάρθα έτρεξε να Τον προϋπαντήσει.

«Κύριε, εάν ήσουνα εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου» Του είπε.

Τότε ο Ιησούς τής λέει: «Ο αδελφός σου θα αναστηθεί».

«Ξέρω ότι θα αναστηθεί κατά την ανάσταση, την έσχατη ημέρα» Του απάντησε εκείνη. «Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή» τής είπε πάλι ο Ιησούς. «Όποιος πιστεύει σ' Εμένα, κι αν ακόμη πεθάνει, θα ζήσει και όποιος ζει και πιστεύει σ' Εμένα δεν θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;»

«Ναι, Κύριε - Του απάντησε εκείνη- εγώ πιστεύω ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο ερχόμενος στον κόσμο».

   Εν τω μεταξύ έφτασε και η Μαρία στον τόπο όπου βρίσκονταν ο Ιησούς και η Μάρθα, συνοδευόμενη από πολύ κόσμο. Όταν Τον πλησίασε κι εκείνη έπεσε στα πόδια Του και κλαίγοντας Του είπε:

«Κύριε, εάν ήσουνα εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου».

Μόλις την είδε ο Ιησούς να κλαίει έτσι και μαζί της όλο τον κόσμο που βρισκόταν εκεί, δάκρυσε και είπε:

«Πού τον έχετε βάλει;».

Τον πήγανε λοιπόν στο μνήμα που ήταν ένα σπήλαιο κλεισμένο με μία μεγάλη πέτρα. «Σηκώστε την πέτρα», είπε ο Χριστός.

«Κύριε - Του είπε η Μάρθα - είναι η τέταρτη ημέρα που είναι νεκρός και θα μυρίζει άσχημα».

Ο Ιησούς τής είπε: «Δεν σου είπα ότι, εάν πιστέψεις, θα δεις τη δόξα του Θεού;». Έτσι σήκωσαν την πέτρα. Τότε ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια προς τον ουρανό κι, αφού ευχαρίστησε τον Θεό Πατέρα, φώναξε με δυνατή φωνή:

«Λάζαρε, δεῦρο ἔξω».

Και πραγματικά εκείνος βγήκε όπως ήταν δεμένος με τα σάβανα.

«Λύστε τον - είπε ο Χριστός στους έκπληκτους ανθρώπους που παρακολουθούσαν - και δώστε του να φάει». Μετά από το θαύμα αυτό πολλοί Ιουδαίοι πίστεψαν σ' Αυτόν.

Η Βηθανία ήταν ένα μικρό χωριό πάνω στο μοναδικό δρόμο που ανέβαινε από την κοιλάδα της Ιεριχώ στην Ιερουσαλήμ, λίγο έξω από την πόλη προς τα νοτιοανατολικά. Έτσι ο οποιοσδήποτε διαβάτης ήθελε να φτάσει στην Ιερουσαλήμ έπρεπε να περάσει υποχρεωτικά από τη Βηθανία.

Το ίδιο συνέβη και με τον Ιησού, ο Οποίος πέρασε πολλές φορές από εκεί και φιλοξενήθηκε στο σπίτι του αγαπητού φίλου του, Λάζαρου, και των αδελφών του, Μάρθας και Μαρίας. Κάποτε φιλοξενήθηκε, όπως μας πληροφορεί η Καινή Διαθήκη, και στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού.

  Ο Άγιος Λάζαρος μετά την ανάστασή του έγινε η ζωντανή απόδειξη της εξουσίας του Κυρίου στη ζωή και το θάνατο. Γι' αυτό και μετά τη Σταύρωση του Ιησού οι φανατικοί Ιουδαίοι προσπάθησαν να τον σκοτώσουν. Τότε φυγαδεύτηκε από τους Χριστιανούς στην Κύπρο.

  Εκεί ο Άγιος έγινε ο πρώτος Επίσκοπός της. Έζησε άλλα 30 χρόνια, και όπως λένε, δεν γέλασε ποτέ, εξ' αιτίας όσων είδε στον άδη κατά τις 4 ημέρες που έμεινε νεκρός.

  Μόνο μια φορά χαμογέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο σκεύος λέγοντας: «το χώμα κλέβει χώμα», δηλαδή ό χωματένιος άνθρωπος κλέβει κάτι το χωματένιο, που δεν έχει αξία, αγνοώντας ότι «η ήμερα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί έρχεται» {Α' Θεσ. ε' 2).

  Τελείωσε τον επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του βρίσκεται στην πόλη των Κιτιέων.

• Ή άνακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Λαζάρου έγινε στα χρόνια της βασιλείας του Λέοντος ΣΤ' του Σοφοΰ, το έτος 890 μ.Χ. Αυτή εορτάζεται στις 17 Όκτωβρίου.
• Ή ανάσταση του Λαζάρου εορτάζεται το γνωστό «Σάββατο του Λαζάρου».